Albanië - Shkodra

 Shkodra, Albanië

Het is dat we in ongezellig Ulcinj, Montenegro nog een vriendelijke taxichauffeur spraken die ons met alle liefde de grens over wil brengen, anders zullen we een dag later aangekomen. En in Ulcinj moeten overnachten.

Los van de eigenaardige route met vooral heel veel slecht wegdek en geen straatverlichting verloopt de grensoversteek relatief soepel. Dankzij de autoradio ontdekken we dat Albanees (Shqip) onmogelijk te verstaan is.

De taxichauffeur kan het hotel niet vinden. Nadat de chauffeur wat rondvraag doet mogen we gratis achter een onbekende man aanrijden. Hij trakteert ons vrijwel meteen op een rondtocht door de slecht-verlichte achterbuurten van Shkodra. Vrouwen met hoofddoekjes onder oranje straatlantaars. Fruitkistjes. Te veel rondslenterende jongeren op straat. We zijn meer dan opgelucht wanneer we uiteindelijk bij hotel Floga terecht komen. Straat Rruga Djon Luli.

HOTEL FLOGA

De lobby van Hotel Flora is een enorm grote, galmende, onhuiselijke zaal. Plavuizen, stenen pilaren, veertig houten tafels te veel. Piepende stoeltjes. Gelukkig staat de TV aan. Aan de ongemakkelijk enthousiaste reactie van de barman-klerk valt verder duidelijk op te maken dat de aankomst van nieuwe gasten niet tot de dagelijkse orde behoort. Vijf stamgasten kijken nieuwschierig om. De klerk neemt onze tassen en gaat ons via een serie stenen trappen voor. Een ongemakkelijke lach op het gezicht.

Op de website van booking.com valt te lezen dat het personeel van Hotel Floga zo vriendelijk is, dat ze zelfs hun eigen fietsen uitlenen. Van die service maken we geen gebruik. Wel genieten we er van een grauw stuk vlees, bittere paprika en zwarte Raki. De citroenthee is er zo sterk dat je gezicht bijna doormidden scheurt.

DAG TWEE IN SHKODRA

Na een gemiddeld lekker ontbijt met een diepglanzend gefrituurd  ei gaan we de straten van Shkodra op. Die zijn rommelig en veilig. Winkeltjes, kartonnen dozen met sokken, stropdassen, telefoonhoesjes. Één winkelstraat die de moeite waard is: restaurantjes, een moskee, studenten, boekwinkel met wonderwel Engelstalige Classics (D.H. Lawrence, 500 lek), souvenirs. Mensen kijken. Eenvoudige pizza’s eten.

Een van de hoogtepunten van Shkodra is alvast niet het lokale bier (Korça), maar wel het Rozafa kasteel, of wat daar nog van over is. Hoog, oud en vooral verbrokkeld steekt de bijna-steenhoop uit boven Shkodra. De weg ernaartoe is bezaaid met levensgevaarlijke kasseien, dus nemen we voor een paar lek de taxi omhoog. Het uitzicht is meer dan de moeite waard:

Verderop ligt het Shkodra meer.

BESA

Albanezen zijn gastvrij. Gastvrijheid van het soort waar geen nee-bedankt tegen opgewassen is. In hoeverre deze gastvrijheid gedicteerd wordt door de KANUN, een groot oud Albanees boek met leefregels, is niet helemaal duidelijk. Het leven in het noorden van Albanië schijnt er nogal door bepaald te worden. De ijzersterke raki kunnen we on dus helaas niet laten passeren wanneer deze ons in de hand wordt gedrukt door een enthousiaste Albanese man. Vooruit.

Vanaf Shkodra nemen we de minibus naar Tirana.