Albanië - Tirana

TIRANA

Een lange rit van SHKODAR en we komen aan in Tirana: lichtbruine gebouwen, rotondes die de komst van het 3G-netwerk aankondigen, opstoppingen in de straat en volle lijnbussen. Een vriendelijke Kosovaar in een grijs pak zegt te weten waar ons hotel is – Freddy’s hotel – en sjouwt ons een volle drie kwartier door Tirana. Het is warm en we zweten. Ondanks dat de man ons in redelijk Duits verzekerd dat hij er regelmatig zelf heeft overnacht is een stop bij een weinig behulpzaam toeristenpunt noodzakelijk om ons bij de voordeur van Freddy’s hotel af te zetten. De man geeft ons een hand en loopt in sneltreinvaart de straat uit. Wel, we zijn er.

Kunstenaar en Burgemeester Edi Rama wilde de stad na vijftig jaar systematische verwaarlozing door communistische dictator Enver Hoxha (strafkampen, bunkers, paranoia, isolatie) opvrolijken. De afzichtelijk betonnen Oostblokarchitectuur is met inmiddels grauw geworden tinten opgevrolijkt. Inmiddels is de man drie jaar minister president van Albanië is.

Tirana dus. Een rommelige, gezellige, bijna-vieze studentenstad. Breiende oma’s in de straat. Verkopers die rommel verkopen op kartonnen bordjes. Veel jeugd. Studenten.  Koffiebarretjes.

Het Skenderbeg Square vormt het infrastructurele hart van Tirana. In het midden bevind zich een pompeus standbeeld van Skenderbeg zelf (1405 – 1468). Nationale held. Een man met een hertenkop op zijn helm en een monstrueus zwaard in zijn hand. Een paard in bijna-galop. In het Nationale Museum bevindt zich, naast een vrij interessante doorloop van de Albanese geschiedenis, een replica van Skenderbegs zwaard.

Door naar Blloku, het hipsterkwartier van Tirana. Voorheen het voor normale stervelingen afgesloten hoofdkwartier van de Albaanse Politburo. Nu een redelijk verwesterde uitgaanswijk met uitstekende, goed betaalbare pastarestaurants, barretjes, winkels met bijna-hippe kleding én de Kolonat – een natuurgetrouwe replica van de MacDonalds.

Ook te zien: De Piramide van Tirana. Het foeilelijke, half-uiteenvallende mausoleum waarvan eigenlijk niemand weet wat er de bedoeling van is. Oorspronkelijk een mausuleum voor Enver Hoxha, ontworpen door zijn eigen dochter. Enver ligt er niet in. Niemand ligt erin. De piramide is inmiddels een anarchistische klimmuur met hangjeugd en graffiti. Bijzonder om te zien. Leuk om er tegen omhoog te rennen.

Vanuit Tirana is het bijna onmogelijk om de bus naar badplaats Vlorë te nemen, aangezien er nog altijd geen centraal busstation is. Drie kwartier hebben we erover gedaan om de bus te vinden.