Belize - Orange Walk

Reisdagboek.

Met plakkerige handjes, heet, zwaar en een warm hoofd verlaten we Belize voor een dagje Orange Walk. Het busstation in Belize City wordt bewaakt door twee boze soldaten met doorgeladen machinegeweren, dus dat geeft alvast een veilig gevoel. In een gammel, heet busblik met teveel mensen en teveel zweet karren we twee en een half uur door de outback van Belize. Na een uur lang stof, droog en dor Belize te hebben gezien - de busbankjes doen pijn en iemand vindt het nodig afschuwelijke muziek uit een wekkerradio te blazen - beseffen we een fout te hebben gemaakt. 

In Orange Walk zien we mennonieten met oude baarden, ruige hoofden, vieze bretels en versleten tuinbroeken. En een hoed. En een paard en wagen. En soms een vrouw in een loodzware jurk.

We zitten in het Central Park, waar op een raadselachtige manier ook wifi is. We hebben zojuist brood gehaald, bij, volgens ons boek, de beste bakker van heel Orange Walk. 

We eten kleine groene vruchtjes waarvan we de naam niet weten met een oranje vrucht waar je op kunt zuigen als een soort van kauwgom. We kopen een hoed. We laten ons goedmoedig afzetten door een vriendelijke verkoper met kraaienpootjes.
We moeten ook nog terug vandaag.